Η ζωή πριν την ψηφιακή εποχή

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1978 σε μια εποχή χωρίς internet και κινητά τηλέφωνα. Για να πετύχω καλύτερο ήχο στο τηλέφωνο χρειαζόταν κάποιες φορές να γυρίσω το καντράν από τον αριθμό μηδέν για να γίνει μια πλήρης περιστροφή του. Με τους συμμαθητές μου δίναμε ραντεβού για παιχνίδι καθώς φεύγαμε από το σχολείο. Αν κάποιος δεν μπορούσε τελικά να έρθει μαθαίναμε τι έτυχε στον ίδιο την άλλη μέρα…

Το διαδίκτυο ως υπηρεσία ήρθε στην Ελλάδα στην εφηβική μου ηλικία. Η πρώτη μου σύνδεση με το κυβερνοχώρο έγινε στην ηλικία των 16 ετών. Ένας νέος κόσμος ξεκινούσε να διαδοθεί σε μια εποχή όπου η εμφάνιση αυτού του νέου μέσου ήταν κάτι άγνωστο, ελπιδοφόρο και πολλά υποσχόμενο.

Για τους ρομαντικούς υπάρχουν πολλές ιστορίες και αναμνήσεις όταν κοιτάζεις το παρελθόν, ένα παρελθόν που όταν αναφερόμαστε στο θέμα της τεχνολογίας φαντάζει ακόμα πιο παλιό λόγω της ταχείας ανάπτυξης της. Όταν ήμουν παιδί έβλεπα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση ότι στο μέλλον θα μπορεί ο άνθρωπος να επικοινωνεί με κάποιον άλλον σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη και θα μπορεί να τον βλέπει σε μια οθόνη!

Σήμερα βλέπω τον μικρό ανιψιό μου να χειρίζεται με απόλυτη φυσικότητα κάθε είδους συσκευή τεχνολογίας με μια αντίληψη η οποία φαντάζει περίεργη ως προς την ταχύτητα προσαρμοστικότητας των νέων ανθρώπων.

Μέσα από την πολυετή επαγγελματική μου εμπειρία στον τομέα των “υπηρεσίων διαδικτύου” πιστεύω ότι το διαδίκτυο μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια στην καθημερινότητα μας, ιδιωτική και επαγγελματική. Η ταχύτητα της εξέλιξης της τεχνολογίας όμως είναι τόσο μεγάλη που δεν προλαβαίνουμε να την αφομοιώσουμε.

Ενώ φαινομενικά δείχνουμε εξοικειωμένοι με την παρουσία της γνωρίζουμε πολύ λίγα για την χρησιμότητά της και τις πολλαπλές εφαρμογές της, τόσο στην ιδιωτική όσο και στην επαγγελματική μας ζωή. Ο προβληματισμός μου αυτός έφερε την ιδέα της υλοποίησης εκπαιδευτικών συναντήσεων για την εκμάθηση και ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων. Γιατί να εκπαιδευτώ;